«Ռուսաստանը դադարել է Հայաստանի հետ հաշվի նստել, ցավալի արդյունք մեզ համար»
ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՍտորև ներկայացվում է արևոտ Երևանի մի հայի տեքստը, գրում է Dzen.ru-ն:
«Եվս մեկ անգամ սարսափով պետք է հասկանանք, թե որքան է Ալիևը գերազանցում Փաշինյանին դիվանագիտական առումով: Պուտինի այցը Բաքու, և Ադրբեջանն արդեն հայտարարել է ԲՐԻԿՍ-ին միանալու իր ցանկության մասին: Եթե դա տեղի ունենա, ապա բավական երկար ժամանակ կպահանջվի, բայց դա չէ կարևորը, կարևորն այն է, որ Ալիևը ուրվագծել է քաղաքական վեկտոր, և դա վեկտոր է դեպի գլոբալ Արևելք և Մեծ Եվրասիա: Ռուսաստանի Դաշնությունում հայտարարվել է, որ Արցախում կարող է հայտնվել Ռուսաստանի գլխավոր հյուպատոսություն, և դա տեղի է ունենում այն բանի ֆոնին, որ Հայաստանի իշխանությունը խաբեությամբ կամ խարդավանքներով խանգարում են Մոսկվային բացել գլխավոր հյուպատոսություն Կապանում: Այս ամենը ընդամենը հաղթաթուղթ է Բաքվի շահերի լոբբիստների համար, բայց, իհարկե, Փաշինյանը միանգամայն եզակի նվաճման է հասել այնպես անելով, որ Հայաստանն ընդհանրապես ներկա չլինի որևէ տեղ։ Այո, այո, ամեն ինչ քննարկվում է առանց Հայաստանի, քանի որ Ալիևը չի գնում արևմտյան հարթակներ, իսկ քննարկումները ռուսական հարթակում պարզապես տեղի են ունենում առանց Փաշինյանի։ Ըստ այդմ, ցանկացած պայմանավորվածություն, որը ձեռք կբերվի Պուտինի և Ալիևի միջև, Բաքվի համար կլինի պլյուս, իսկ պաշտոնական Երևանի համար մինուս բացահայտ ապակառուցողական դիրքորոշման պատճառով։ Դա տխուր արդյունք է մեզ՝ հայերի համար, բայց շատ կարևոր է գիտակցել այդ ամենը»։
Ամեն ինչ գրված է շատ ճշգրիտ։ Միայն հավելենք, որ ի տարբերություն Հայաստանի, Ադրբեջանն այս 30 տարիների ընթացքում իրականում է կարողացել պետականություն կառուցել։ Հասկանալի է, որ որոշ չափով Թուրքիայի օգնությամբ, բայց ԿԱՐՈՂԱՑԵԼ Է։ Եվ հիմա Անդրկովկասում Ադրբեջանն է ամենաուժեղ տարածաշրջանային ուժը։ Երևանը, ընդհակառակը, ունենալով Ռուսաստանի ու Սփյուռքի միջոցով հզորացման ու անսահմանափակ օգնության բոլոր հնարավորությունները, 90-ականներին կորցրեց իր մեկնարկային կապիտալը։ Իսկ հիմա վիրավորված է ձևանում ասելով, որ բոլորը իրեն դավաճանել ու վիրավորել են։ Չնայած գլխավոր մեղավորը հայելու մեջ նայելով կարող է իրեն տեսնել։
Առաջիկա տարիներին Ադրբեջանը Երևանից կվերցնի այն ամենը, ինչ ուզում է՝ Զանգեզուրի միջանցքը, հաշտության պայմանագիրը, հայկական բանակի սահմանափակ չափը և, հնարավոր է, նաև ինչ-որ փոխհատուցում։ Ադրբեջանը կդառնա ԲՐԻԿՍ -ի հետ ասոցացված դիտորդ, իսկ Հայաստանը կմնա անգործ։ Ադրբեջանը կբարգավաճի, իսկ Հայաստանը կշարունակի դեգրադացվել: Եվ որ ամենակարևորն է, Ադրբեջանի բնակչությունը շատ արագ է աճում, մինչդեռ Հայաստանի հայերը հետ են մնում հարևանից։ 20 տարի, 30 տարի հետո արդեն կլինի 20 միլիոն ադրբեջանցի: Ի՞նչ պետք է անեն հայաստանցիները այդ միտման հետ կապված։ Նրանց մնում է միայն հետևել, թե ինչպես է հարևանն ուժեղանում ու հարստանում, և ինչպես է Հայաստանը սուզվում անդունդը։
Ամենայն բարիք։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Կամո Խաչիկյանը