«Աշունը նրանցից կհարցնի». Հայաստանում ավարտվում են ընդդիմության արձակուրդները, շուտով հանրահավաքներ են
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆՀայաստանում կրկին սոցիալական բունտ է սպասվում, գրում է eadaily.com-ը: Հանրահավաքներ նախատեսվում է անցկացնել սեպտեմբերի վերջին, ընդդիմությունը հույս ունի, որ դրանք «շատ զանգվածային» կլինեն։ Միաժամանակ, հանրահավաքները կարող է ղեկավարել Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանը: Այնպես որ քաղաքական հայկական աշունը բոլոր առումներով շատ թեժ է սպասվում։ Ինչի մասին էլ, ըստ էության, գրել է «Ընկեր գեներալ» հեռագրային ալիքը վերլուծելով ընդդիմության հեռանկարները.
«ԲԱԳՐԱՏ ՍՐԲԱԶԱՆԻ ԵՐԵՔ ԿՈՐՈՒՍՏՆԵՐԸ.
Ժամանակն է գնահատել «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժման հեռանկարները: Նշաններ կան, որ բողոքի ցույցերի առաջնորդ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանը սեպտեմբերի 22-ին Երևանի մարզահամերգային համալիրում հայտարարված մեծ հավաքին մոտենում է միանգամից երեք կորուստով։
Դրանցից առաջինը քաղաքական շտաբի բացակայությունն է։ Նրա ստեղծման գաղափարը ի սկզբանե էր կասկածելի: Քաղխորհուրդը իմաստ ունի միայն մեկ դեպքում. եթե բազմաթիվ տարբեր քաղաքական ուժեր, և անհրաժեշտ է նրանց համակարգում:
Բայց գարնանից աշուն շատ քաղաքական գործիչներ են տարբեր պատճառներով անջատվել այդ շարժումից։ Ազգային արմատականներ, Վարդան Ղուկասյանի, Հայկ Մարությանի կողմնակիցներ՝ նրանք քիչ թե շատ այն նկատելիներից մի քանիսն են, ովքեր մի կողմ են քաշվել։ Այսինքն քաղխորհրդի իմաստ չկա։ Այս իրավիճակում պետք էր ընդհանրապես հեռու մնալ բոլոր քաղաքական գործիչներից, գտնել ոչ հրապարակային խորհրդատուներ և ուղղակիորեն հույսը դնել ժողովրդի, այլ ոչ թե կուսակցությունների և շարժումների վրա: Անգամ կարելի է ասել, որր քաղխորհրդի ստեղծման հռչակումն ինքնին նշանակում էր ժողովրդի մի մասի մոտ վստահության կորուստ։
Բագրատ Սրբազանի երկրորդ կորուստը ծրագրի բացակայությունն է: Շատերն են դադարել հասկանալ այդ խորհրդավոր, ինտրիգային «հավաքի կանչերը», ասում են եկեք ու կիմանաք ամեն ինչ։ Ոչ, հիմա մարդիկ կգնան միայն այն բանից հետո, երբ իմանան, թե ինչի են գնում: Բավական ժամանակ է անցել և՛ ռազմավարություն, և՛ մարտավարություն մշակելու համար։ Բայց ոչ ոք չի հավատում, որ իշխանությունն ինքնըստինքյան կընկնի, ու Նիկոլը կլքի իր պաշտոնը։
Իսկ երրորդ կորուստը ժամանակն է։ Կիրանցի և Ոսկեպարի բռնաբարությունը կանխելու համար հնարավոր էր Երևանին կանչել Տավուշ, կարելի էր Տավուշին կանչել Երևան իշխանությունների աշխատանքն արգելափակելու համար: Դա չարվեց: Բողոքի բաց թողնված հնարավորություններն աշխատում են ռեժիմի ամրապնդման համար։ Ավելի լավ է ընդհանրապես ոչինչ չանել, քան խոստանալ, սպառնալ, ոտքի հանել մարդկանց և չանել ոչինչ:
Այս աշունը վերջինը կլինի կամ Նիկոլի, կամ Բագրատի համար։ Կամ-կամ: Բավական է կորուստներ ունենալ, ձեռքբերումներ են պետք»։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Կամո Խաչիկյանը