Եթե Հայաստանը փորձի հետ կանգնել իր սկզբունքային դիրորոշումից, գուցե Արցախը կարողանա պահել այդ նշաձողը

Վերջին օրերին Արցախի կարգավիճակի շուրջ խոսակցություններն ավելի հաճախակի են դարձել: Հատկապես երեկ ԱԺ ամբիոնից վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի այն հայտարարությունից հետո, թե «միջազգային հանրությունն ասում է՝ իջեցրեք Արցախի կարգավիճակի համար ձեր սահմանած նշաձողը և մեծ կոնսոլիդացիա կապահովեք Հայաստանի և Արցախի շուրջ», հանրության մեջ նոր փոխզիջումների և Արցախի՝ Ադրբեջանի կազմում  լինելու հավանականության մտավախությունները մեծացել են:

Քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանը 1or.am-ի զրուցում կարծիք հայտնեց, որ վարչապետը հայտարարությունը, ըստ էության, նորություն չէր.

«Մենք գիտենք, որ տարիներ շարունակ միջազգային հանրությունը փորձել է տարբեր կերպ լուծել խնդիրը և հաշվի չի առել կողմերի շահերը: Բնական է, որ այս պահին էլ, երբ մենք ունենք ստատուս քվոյի փոփոխություն, փաստացիորեն Ադրբեջանի առավելությամբ, միջազգային հանրության համար շատ ավելի հեշտ է ճնշում գործադրել պարտված կողմի և վրա, որը չունի այնքան ուժեղ դիրքեր, ինչպիսին հիմա ունի Ադրբեջանը: Այն ժամանակ մենք ունեինք այդպիսի դիրքեր, որոնցից չօգտվեցինք, հիմա Ադրբեջանը սովորել է մեր սխալների վրա և նույն սխալները թույլ չի տալիս: Նորմալ է, որ պահանջում են կամ փորձում են համոզել հայկական կողմին իջեցնել նշաձողը կարգավիճակի պահանջների վերաբերյալ: Այլ հարց է, որ հայկական կողմը պետք է ամեն կերպ դիմակայի դրան և որևէ կերպ չհամաձայնի այն տարբերակներին, որոնք ոտնահարում են մեր կարմիր գծերը»:

Քաղաքագետի խոսքով՝ երեկ Մարտակերտում շրջանի վարչակազմի պատասխանատուների, համայնքների ղեկավարների և բնակչության ակտիվ ներկայացուցիչների հետ հանդիպմանը Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանի հայտարարություններն այլ տրամաբանության մեջ են.

«Ակնհայտորեն Արցախի նախագահը ներկայացրել է հենց այն կարմիր գիծը, որը և՛ Արցախի, և՛ Հայաստանի համար մշտապես եղել է առաջնային՝ կարգավիճակը՝ Ադրբեջանի կազմից դուրս: Հասկանալի է, որ այդ կարգավիճակը ենթադրում է ինչպես Հայաստանի կազմում լինել, անկախ պետություն լինել, այնպես էլ լինել այլ պետության կազմում, օրինակ: Այն դեպքում, երբ Հայաստանը, միջազգային ճնշման ներքո փորձի հետ կանգնել իր սկզբունքային դիրորոշումից և իջեցնի նշաձողը, գուցե Արցախը կարողանա պահել այդ նշաձողը և կարողանա դիմակայել այդ ճնշմանը, իհարկե ոչ ինքնուրույն, այլ որևէ այլ կողմի օգնությամբ, որն այս պահին Ռուսաստանն է: Այդ դեպքում էլ, բնականաբար, այդ կողմն իր պայմաններն է թելադրելու և այս տրամաբանության մեջ էլ, ըստ հավանականության, Արցախի նախագահը նշել է, որ Արցախի՝ Հայաստանի կազմում լինելու հավանականությունը քիչ է գնահատում և նշում, որ լավ կլիներ՝ Արցախը լիներ այլ պետության՝ տվյալ դեպքում՝ Ռուսաստանի կազմում»:

Մարիամ Նալբանդյան