Ծանոթ ու միառժամանակ անհայտ … տաբատ կուլոտ
ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆԿուլոտները (ֆրանս. culotte «հետույք») ծնկի տակ ամրացվող կարճ տաբատներ էին, որոնք հիմնականում կրում էին միայն արիստոկրատները։ Կուլոտները հագնում էին գուլպաների և ճկվող կոշիկների հետ։ Նրանք նորաձևության մեջ են մտել Ֆրանսիայում 16-րդ դարում և փոփոխություններով գոյատևել մինչև 19-րդ դարը։ Մոտավորապես 1780 թվականին Կոմս դ'Արտուան է՝ Ֆրանսիայի ապագա թագավոր Կառլ X-ը, ներկայացրել թավշյա կուլոտները որպես ձիավարության հագուստ:
Չնայած ծագման ազնվականությանը, կուլոտները ժողովրդի մեջ են անցել պրուսական թագավորական բանակի զինվորի համազգեստի տեսքով, որն ամբողջությամբ կրկնում էր ազնվական կուլոտը՝ ներառում էր ծնկից ցածր կիպ տաբատ, կողքերին կոճակներով ամրացված: Կուլոտը, ինչպես և կամզոլը, բանակում դեղին, սպիտակ կամ կարմիր գույներով էին: Նրանց գույնը գործում էր որպես տարբերակիչ հատկանիշ հետևակային գնդերի կողմից համազգեստ օգտագործելիս:
Մինչև 18-րդ դարի վերջը կանանց տաբատի թեման իրականում գոյություն չուներ։ Բայց կային բացառություններ՝ օրինակ հանքերում աշխատող, ոստրե հավաքող կանանց համար։ Այդ բոլոր կանայք ունեին ծանր աշխատանք, և հազիվ թե որևէ մեկը առարկեր նման հագուստի դեմ: Կանացի օրիգինալ և ավանդական հագուստը զգեստն ու կիսաշրջազգեստն էր։
Իսկ ե՞րբ է կինը սկսել շահել տղամարդու տաբատ կրելու իր իրավունքները: Աշխարհի տարբեր երկրներում տեղի ունեցող բոլոր հեղափոխություններն իրենց հետ բերել են ոչ միայն պատերազմներ, այլ նաև հնարավորություն, որ կանայք նվաճեն իրենց իրավունքները։ Օրինակ Ֆրանսիական հեղափոխությունը (1789 - 1799) կանանց թույլ տվեց «շահել» տղամարդկանց պանտալոններ կրելու իրավունքը։
Դեռևս 19-րդ դարում ձիավարությունը դարձավ աշխարհիկ տիկնանց հայտնի զվարճանքը և աստիճանաբար, անվտանգության նկատառումներից ելնելով, կանայք սկսեցին օգտագործել տղամարդկանց համար նախատեսված թամբեր: Այդպես էլ սկզբում ի հայտ եկան կիսաշրջազգեստները, իսկ ավելի ուշ կուլոտները՝ ձիավարության տաբատի և անջատված կիսաշրջազգեստի համադրությունը։ Հեծանվավազքը, որը ի հայտ եկավ 19-րդ դարի վերջին, մեծ տարածում գտավ հասարակության «բարձր» խավի տիկնանց շրջանում։ Այսպիսով, կիսաշրջազգեստը պետք է իր տեղը զիջեր ոմանց համար չափազանց կարճ տաբատին և կուլոտները դարձան հեծանիվ վարելու նորմ:
20-րդ դարի սկզբին կանայք ավելի մեծ կարիք ունեին հագուստի, որը հարմար էր ակտիվ կյանքի համար։ Եթե Կոկո Շանելը առաջ մղեց տաբատ կրելու գաղափարը, ապա Էլզա Սկիապարելին անընդհատ սպորտի համար հարմար հագուստ էր ստեղծում, այդ թվում՝ կիսաշրջազգեստ-տաբատ: Նրա հետ գրեթե միաժամանակ ամերիկացի կուտյուրիե Չարլզ Ջեյմսն է կուլոտ առաջարկել։ Կուլոտներ մասսայական սկսել են կրել 60-ականներին, իսկ հետո 90-ականներին, երբ ցուցադրվեց Ջիլ Սանդերի կուլոտների հավաքածուն։
Ներկայումս էլ կուլոտը տեղ ունի շատերի զգեստապահարանում: Դրանք հայտնվում են բազմաթիվ հավաքածուներում, համադրված են տարբեր բլուզների, վերնաշապիկների, բաճկոնների ու սվիտերների հետ։ Կուլոտները պատրաստվում են պարզ գործվածքից, թափանցիկ, մետաքսե և խիտ գործվածքներից, վառ, փափուկ պաստելով և զուսպ գունապնակով։ Մետաքսե կուլոտները հարմար են ամառային սեզոնին, կտրվածքով կուլոտները լավ համադրվում են սպորտային կոշիկների և սանդալների հետ, իսկ կարճեցված կուլոտները կարելի է կրել բարձրակրունկ կոշիկներով: Կուլոտներն ավելի շատ նման են միդի կիսաշրջազգեստի, քան տաբատի, ուստի դրանք տեսք են տալիս շատերին:
Կ.Խաչիկյան