ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹ ՍՊՈՐՏ ՄԱՄՈՒԼԻ ՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆ ՏՆՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆ ՖՈՏՈ ՎԻԴԵՈ ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԱՅՍ ՕՐԸ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԱՄԵՆԱԸՆԹԵՐՑՎԱԾ ԻՐԱՎՈՒՆՔ


Հայաստանին նախապատրաստում են կապիտուլացիայի. Փաշինյանը ցանկանում է պարտվել պատերազմում

ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ren.tv-ն գրում է, որ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը պատրաստվում է պարտվել Ադրբեջանի հետ նոր պատերազմում: Պարտվել վստահ և անվախ: Նա իր երկիրը ներքաշել է խորամանկ, բայց բոլորովին խելագար ինտրիգների մեջ, քանի որ դեմ է գնում ոչ թե իր պատմությանը, այլ աշխարհաքաղաքական օրենքներին։

Սկսենք նրանից, թե ինչպես են զարգանում իրադարձությունները Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, ինչպես են դրանք ներկայացվում լրահոսում։

Փաշինյանը իտալական La Repubblica թերթին տված հարցազրույցում ասել է, որ Հայաստանը կարող է գոյություն ունենալ առանց ռուսական անվտանգության երաշխիքների, և ՆԱՏՕ-ին հրավիրել է համատեղ զորավարժությունների։ Ուստի Ադրբեջանն անմիջապես պատրաստել է իր զինված ուժերը, որպեսզի վերջնականապես գրավի ամբողջ Լեռնային Ղարաբաղը։ Ի պատասխան Հայաստանը սկսել է իր զինված ուժերը քաշել դեպի սահման։ Հիմա Բաքվի և Երևանի միջև չկա այնպիսի միջնորդ, ինչպիսին Մոսկվան է։ Ամեն ինչ գնում է դեպի նոր պատերազմի:

Սպասենք, թե երբ Բայրաքթար անօդաչու թռչող սարքերը կհայտնվեն Ղարաբաղի երկնքում։ Ռուսաստանը լքելու և նրա շուրթերով եվրոպական կրծքին կպնելու գաղափարը... Դե, Ուկրաինայի առնվազն մի կողմում Լեհաստանն է՝ Եվրամիության անդամը, համենայնդեպս, դա հեռու չէ: Բայց Հայաստանը հեռու է եվրոպական արժեքներից։

«Իրականում Հայաստանն իսկապես գտնվում է ռիսկային գոտում: Դարեր շարունակ հայերը դարձել են նվաճողների զոհը, բնաջնջվել, ոչնչացվել տարբեր կողմերից: Եվ նրանք խաղալիք են եղել Թուրքիայի և Պարսկաստանի միջև ազդեցության համար պայքարում: Բայց երբ Ռուսաստանը եկավ Կովկաս, այդ պահից հայ բնակչության գոնե մի մասն իրեն պաշտպանված համարեց, և նույնիսկ չնայած Հոկտեմբերյան հեղափոխության և քաղաքացիական պատերազմի հետ կապված բոլոր խնդիրներին, հայերը պահպանեցին իրենց պետականությունն ի դեմս Հայկական ԽՍՀ-ի, որը Խորհրդային Միության փլուզմամբ ստացավ անկախության։ Սա ռուսական հովանավորչության գինն է»,- հիշեցրել է Պետդումայի ԱՊՀ հարցերով կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ, ԱՊՀ երկրների ինստիտուտի ղեկավար Կոնստանտին Զատուլինը։

Ռուսաստանում լավ գիտեն հայերի և ադրբեջանցիների պայքարի մասին։ Իրականում խոսքն ավելի շատ հայ քրիստոնյաների և իսլամական արմատականների պայքարի մասին է։ Այդ իսկ պատճառով Վրաստանի ընդգրկումը Ռուսական կայսրության կազմում հանգեցրեց քրիստոնյա Հայաստանի միացմանը։ Այնտեղ կար մի հզոր քրիստոնեական հանգույց, որի դեմ ոչ մի մահմեդական երկիր չէր կարող պայքարել։ Նույնիսկ Խորհրդային Միության փլուզումից հետո Հայաստանը դեռևս մնաց քրիստոնեական այդ կապի մեջ: Տնտեսական առումով Հայաստանը միայն «մեր Եվրամիության» մասն է, Ռուսաստանը նրա հիմնական առևտրային գործընկերն է, ինչպես դա եղել է նաև Ուկրաինայի հետ: Փաշինյանը պարզապես կրկնօրինակում է Ուկրաինան: Երկար ժամանակ, առանց արյան, բայց, այնուամենայնիվ, նա իրականացնում է իր գունավոր հեղափոխությունը ինչպես Ուկրաինայում: Հայտարարելով, որ Հայաստանը կարող է դառնալ ԵՄ տնտեսության մաս, նա իրականում կարող է առաջարկել միայն եվրոպական արժեքներ՝ ժանյակավոր վարտիքներ և գեյ-շքերթներ։ Բայց ինչպե՞ս ստեղծել նոր մշակութային քրիստոնեական հանգույց: Փաշինյանը որոշել է դա անել Ֆրանսիայի միջոցով, և Ֆրանսիան կարծես թե պատրաստ է։ Թեև սա ավելի շուտ Հայաստանին Եվրամիություն ընդունելու ցանկություն չէ, այն ավելի շուտ հնարավորություն է վրեժխնդիր լինել ռուսներից Արևմտյան Աֆրիկայի հեղափոխությունների համար։ Նիգերը ստացա՞ք, այդ դեպքում Հայաստանի հետ խնդիրներ կունենաք:

«Շատերն այդ երկրում տեղի ունեցող իրադարձությունները դիտարկում են որպես ռուսական զենքի հաղթանակ ֆրանսիականի նկատմամբ: Սկզբունքորեն, Ռուսաստանի աճող ազդեցությունն Արևմտյան Աֆրիկայում և Ֆրանսիայի դուրս մղումը, հավանաբար, արտացոլված է նրանով, որ Ֆրանսիան ի պատասխան ակտիվացրել է իր գործողությունները Հարավային Կովկասում: Դա հաշվի առնելով այն, որ Ֆրանսիայի ժողովրդականությունը Հայաստանում շատ բարձր է։ Սոցիոլոգիական հարցումների համաձայն՝ մոտավորապես 62 %-ը, գուցե մի փոքր ավելին, Ֆրանսիան է համարում Հայաստանի դաշնակիցը, իսկ 56 %-ը Ռուսաստանը: Այսինքն Ֆրանսիան ավելի վստահելի և ընդունելի դաշնակից է համարվում հայերի մեծամասնության համար, քան Ռուսաստանը»,- ասաց ԵԱՏՄ ինստիտուտի տնօրեն Վլադիմիր Լեպեխինը։

Մենք գիտենք, որ հայերը հզոր լոբբի ունեն, և՛ Ֆրանսիայում, և՛ ԱՄՆ-ում, բայց կա մեկ կարևոր խնդիր: Աշխարհաքաղաքականությունը հիմնված է այն փաստի վրա, որ խոշոր երկրները միշտ հարևան պետությունները համարում են սեփական շուկա և դիտարկում են որպես էժան հումքի աղբյուր։ Բայց իրականում, ո՛չ Ֆրանսիայի, ո՛չ էլ ԱՄՆ-ի համար Հայաստանի տարածքն ինքնին, ոչ շուկա է, ոչ էլ բնական ռեսուրս։ Պարզապես այն հեռու է: Այդ իսկ պատճառով Հայաստանը հետաքրքրում է մոտակա պետություններին՝ Թուրքիային, Իրանին և առաջին հերթին Ռուսաստանին։ Բայց քանի որ Ռուսաստանը զբաղված լինելով ուկրաինական հարցով չի արձագանքում Հայաստանում ստեղծված իրավիճակին, Թուրքիայի ձեռքերը արձակվել են:

«Իրականում Ադրբեջանն անկախ խաղացող չէ, չնայած իր ողջ կապիտալին և հնարավորություններին, նա գործում է թուրքական քաղաքականության ուղեծրով, չափազանց է ինտեգրվել նրան: Ի դեպ, Արևմուտքում Ռուսաստանի հետ հանդիպումների ժամանակ միշտ ասում են, որ «դա մենք չենք շարժվում դեպի արևելք, դա ՆԱՏՕ-ի երկիր Թուրքիան է, որը շարժվում է դեպի արևելք, դա ՆԱՏՕ-ն է»: Այնպես որ պետք է «ծառերի հետևում անտառը տեսնել», երբ խոսում ենք տարածաշրջանում Թուրքիայի քաղաքականության մասին»,- հավելել է Կոնստանտին Զատուլինը։

Արդյո՞ք կլինի երրորդ պատերազմը ԼՂ-ի համար: Միգուցե: Բայց Փաշինյանն ամենևին էլ չի ցանկանում այդ պատերազմում հաղթել: Իրականում նա ցանկանում է կորցնել ԼՂ-ն։ Պարտվել, բայց իր սեփական կանոններով։

«Փաշինյանը գիտի, որ իր իշխանությունն իրականում ապահովում են արևմտյան դեսպանատները, որոնք շատ ակտիվ են Հայաստանում: Հետևաբար կան այս բոլոր այսպես կոչված գրանտակերները, այսինքն հսկայական թվով ՀԿ-ները, որոնք հիմնված են դրամաշնորհների վրա և երիտասարդ. մարդիկ, ովքեր աստիճանաբար գնում են այսպես կոչված եվրոպական արժեքների ուղղությամբ: Եվ իշխանությունը պահելու համար Փաշինյանին իրականում պետք չէ պատերազմ Ադրբեջանի հետ, նա չի դիմադրի, հետևաբար, զենքի մատակարարման խնդիրները մեջբերելն անտեղի է։ Կարծում է, որ եթե ՆԱՏՕ-ն մտնի այնտեղ, ապա նա և Ալիևը բարեկամական համաձայնության կգան ՆԱՏՕ-ի և Եվրոպայում միջնորդների միջոցով։ Կպայմանավորվեն այն մասին, որ Ալիևը չի շարունակի էքսպանսիան Հայաստանի ուղղությամբ և ինչ որ կետում կկանգնի»,- պարզաբանել է Վլադիմիր Լեպեխինը։

Նաև ճիշտ է այն, որ Լեռնային Ղարաբաղի կորուստը ողբերգություն չի լինի անձամբ Փաշինյանի համար, քանի որ տարածք կորցնելով նա կամրապնդի սեփական իշխանությունը:

«Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը բացարձակապես շահագրգռված չէ Լեռնային Ղարաբաղի իր հայրենակիցներով, նա դա արդեն ցույց է տվել, ավելին, անվստահությամբ է վերաբերվում նրանց, քանի որ Փաշինյանի բոլոր քաղաքական հակառակորդները՝ Փաշինյանի նախորդները ինչ որ ձևով կերպված են եղել Ղարաբաղի հետ, և, համապատասխանաբար, Նիկոլ Փաշինյանը միշտ անվստահ է եղել Լեռնային Ղարաբաղի հայերի նկատմամբ: Բայց քանի որ հայ ժողովրդի մի մասից հրաժարվելը ժողովրդահաճո չէ, նա առայժմ ամեն ինչ բավականին թաքցրած է անում»,- ասում է Կոնստանտին Զատուլինը։

Այսպիսով, Փաշինյանը գոռալու է, որ Լեռնային Ղարաբաղը կամ, ինչպես իրենք են ասում, Արցախը, կորչելու է Ռուսաստանի չօգնելու պատճառով։ Բայց իրականում պարզապես այն պատճառով, որ Փաշինյանին Արցախը պետք չէ: Եվ միգուցե նա կարողանա ամրապնդել իր իշխանությունը մնացած Հայաստանում։ Բայց աշխարհաքաղաքական օրենքները շատ ավելի ուժեղ են, քան Փաշինյանի ցանկացած շրջադարձը կամ ռուսների անտարբերությունը։ Խաղաղ, թե ռազմական ճանապարհով Ռուսական կայսրությունը կվերստեղծվի։ Եվ դրանից փախչել հնարավոր չէ:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց Կամո Խաչիկյանը

www.1or.am 

Historical Dates ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԱՅՍ ՕՐԸ
Most Popular