Ասում էին, թե իբր ամուսնալուծվել եմ և ապրում եմ մի դերասանի հետ. Լուիզա Ղամբարյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցը դերսանուհի, Հայաստանի վաստակավոր արտիստ Լուիզա Ղամբարյանն է: Նա խոսել է իր բնավորության գծերի, նախասիրությունների մասին, հանդես է եկել ինքնատիպ խոստովանություններով: Լուիզան անդրադարձել է նաեւ իր անվան շուրջ պտտվող ամենազվարճալի բամբասանքին: Դերասանուհին նշել է, թե որն է եղել իր կյանքի ամենաբարդ շրջանը, եւ ինչ է ինքը սովորաբար անում այն պահերին, երբ թվում է` ելք չկա:

-Ուսուցիչները սովորական մարդկանց կյանքով չեն ապրում:

-Ձեր մանկության գույնը ո՞րն է:

-Սպիտակը: Ես այն ասոցացնում եմ մաքրության հետ, ինչպես նաեւ դեղինը:

-Ձեզ համար միշտ դժվար է եղել ապացուցել, որ…

-Ոչինչ էլ դժվար չի եղել ապացուցել:

-Կուռքեր ունե՞ք կամ ունեցե՞լ եք:

-Ոչ, անգամ դեռահասության տարիքում, երբ բոլորը, օրինակ, Մայքլ Ջեքսոնին էին երկրպագում, ես էլի կուռքեր չունեի:

-Ձեզ սովորաբար չեն ներում այն բանի համար, որ…

-Որ ժամանակ չեմ ունենում…

-Ձեզ հետ գնումներ կատարելը հե՞շտ է, թե՞ դա իսկական արարողության է վերածվում:

-Ոչ միայն հեշտ է, այլեւ շահեկան, քանի որ սիրում եմ սակարկելու գործընթացը, հատկապես արտերկրում: Հայաստանում մենք մի փոքր բարդույթավորվում ենք այդ պահերին:

-Դժվարությամբ եք հասկանում այն մարդկանց, որոնք…

-Կարծում են, թե իրենք ամեն ինչ գիտեն:

-Ձեր կյանքի ճգնաժամային փուլը ինչի՞ հետ եք կապում:

-Հորս կորստի:

-Ի՞նչ եք անում, երբ թվում է, թե ամեն ինչ անհետ կորած է…

-Ձեռքս եմ վերցնում Աստվածաշունչը: Իհարկե, այն օգնում է ինձ, «Նարեկ»-ն էլ է օգնում: Դրանք իմ միակ, շտապ եւ անփոխարինելի օգնություններն են:

-Եթե հանգստանալ, ապա ի՞նչ ֆորմատով:

-Բոլոր ժամանակներում եւ հոգեվիճակներում հանգստի լավագույն տարբերակը ծովափնյա հանգիստն է ընտանիքիս հետ:

-Կա՞ մի աֆորիզմ, ասացվածք, որը Ձեզ տպավորել է, հուզել:

-Այո, այս պահին, չգիտես ինչու, հիշեցի «Կոմս Մոնտե Քրիստո»-ից Էդմոն Դանտեսի խոսքերը` «Սպասել եւ հուսալ»: Կարճ, ամփոփ, բայց խորիմաստ խոսքեր:

Շարունակությունը՝ ԱՅՍՏԵՂ