«Կնոջ մենախոսություն». Հոգեվերլուծաբան Վիլեն Վարդանյանի կողմից տրվեց հաղորդավարուհի Նանե Արզումանյանի նկարագիրը

Past.am-ը գրում է՝

Ինչպես արդեն հայտնել էինք Past.am-ը ներկայացնում է նոր խորագիր՝ «Կնոջ մենախոսություն», որի առաջին հյուրը հաղորդավարուհի Նանե Արզումանյանն է:

Նանեի կողմից գրված «Կնոջ մենախոսություն»-ը փոխանցվեց հոգեվերլուծաբան Վիլեն Վարդանյանին:

Մասնագետը ներկայացրել է հայտնի հաղորդավարուհու կերպարի հոգեբանական առանձնահատկությունները:

Նանեի մենախոսությունը`

Ուզում եմ հավատաս քեզ, հավատաս ես-իդ, քո էությանը, թույլ չտաս այն խաթարվի․․․ Ամենաանտանելի խավարն անգամ միշտ լույսի նշույլ է ունենում՝ կառչիր այդ սպիտակից, ամուր բռնիր Աստծուն, թույլ չտաս քեզ կարոտել քո հոգին․․․ Սրտիդ մեջ աղոթք պահիր միշտ ամենամաքուր ու ամենաարժեքավոր օրերի համար․ միշտ կա լավը, մտածիր,
որ երբեք և ոչ ոք չի կարող խաթարել հոգուդ խաղաղությունը։ Սիրիր քեզ, բայց ոչ այնքան, որ ինքնասիրահարվածության հասցնես, հարգիր քեզ, որպեսզի կարողանաս ամենատարբեր դեպքերում արագ կողմնորոշվել, գնահատիր շուրջդ․ տուր մարդկանց ամենաբարին, եթե անգամ դա չնկատեն, օգնիր բոլորին, եթե անգամ դա ավելորդություն համարեն, հասիր տկարին, եթե անգամ դրա կարիքը չլինի․․․

Երբեք ոչ մի հարցում բացատրություններ մի՛ պահանջիր, բոլոր տեսակի պատճառաբանություններն անհեթեթ են, մարդը միշտ անում է այն, ինչ ուզում է։ Երբեք ինքդ մի՛ արդարացիր․ քեզ հավատացողը դա չի պահանջի քեզանից։
Միշտ սիրիր կյանքը, ամեն վայրկյանն ընկալիր որպես մեծագույն պարգև և շարունակիր բարին գործել։

Եկեղեցում միշտ ծնկի իջիր, Աստվածաշունչ կարդա, փողոցում քայլելիս ուշադիր եղիր տարեցների հանդեպ, սրճարաններում ժպտա մատուցողներին, աշխատավայրում սովորել իմացիր բոլորից ու սկսիր ապրել քեզ համար՝ առանց մտածելու, թե ինչ կասեն կամ ինչպես կխոսեն․ խոսողը միշտ է խոսում՝ բարին կամեցիր․․․

Հիշի՛ր, կյանքի ամենատարբեր փոթորիկներից հետո պիտի շարունակես ապրել, որովհետև քեզ հետ հրաշքներ են կատարվելու, արժանապատվությանդ հանդեպ ամենաամուրը եղիր, լեզվիդ հանդեպ՝ ամենաուշադիրը։ Հիշի՛ր, կնոջ մեջ ամենագրավիչ և երբեք չհնացող տարրն ուղեղն է՝ շատ ընթերցիր ու աշխատիր քեզ վրա։

Երբեք չկորցնես հանգստությունդ, հույսդ և պատիվդ։ Առավել արժեքավոր համարիր սերը, համոզմունքներն ու վստահությունը։ Անհուսալի համարիր իշխանությունը, հաջողությունն ու կարողությունը։ Չքայքայես քեզ գոռոզությամբ, բարկությամբ և նախանձով, հաճախ ասա՝ «ես սիրում եմ քեզ», «կներես» բառերը․․․

Պարզապես փորձիր ապրել, չբարդացնես այն, ինչը դու պետք է վայելես։ Կառավարիր մտքերդ․ լավը խոսիր քեզ համար և շուրջդ վարակիր դրականով միշտ։

Հոգեվերլուծաբան Վիլեն Վարդանյանի նկարագիրը՝

Գրվածը ուրույն ենթագիտակցական ուղերձ է անցած եւ անկատար «Ես»-ից ապագա եւ
«Ես»-ին: Ուսումնասիրության սուբյեկտը երբեմն գտնվում է արժեհամակարգերի բախման կիզակետում, մի կողմից ենթագիտակցական մղումները, մյուս կողմից գիտակցական նորմերը սրբորեն պահելու պահանջմունքը դառնում են երկու «Ես»-երի բախման պատճառ ի հայտ բերելով ստրեսոգեն իրավիճակներ:

Առկա է իդեալականի չափազանցված ընկալում, մշտապես հնազանդ ու առաքինի լինելու գիտակցական պահանջմունք որը երբեմն «հարձակման» է ենթարկվում ենթագիտակցական ցանկությունների կողմից: Ձգտումը դեպի իդեալականը, առաքինին, աստվածայինը եւ մարդկանց կողմից իր անձի ընկալումը, իմիջը ստիպում է ժամանակից շուտ ներել մարդկանց տարբեր արարքների համար, արդյունքում թողնելով մնացորդային, չհանգուցալուծված իրավիճակներ եւ էպիզոդներ, որոնք անհանգստացնում են սուբյեկտին, հատկապես երբ նա մեն մենակ է իր մտքերի հետ:

Նախկինում, ինչպես նաեւ ներկայում անձնական փոխհարաբերություններում առկա բարդույթները եւ խնդիրները փոխհատուցվում են մշտապես սեփական անձի վրա աշխատելու անհագ ցանկությամբ եւ պահանջմունքով: Սուբյեկտին երբեմն թվում է թե մտերիմ մարդիկ իրեն չեն հասկանում եւ չեն գնահատում: Մեկ կամ ավելի իգական սեռի ներկյացուցիչներ (բարեկամ, մտերիմ) ունեն գրգրող, նյարդայնացնող ազդեցություն սուբյեկտի վրա: Սուբյեկտը քննադատող վերաբերմունք ունի իրեն շրջապատող մի խումբ կանանց նկատմամբ. նրանց վարքագիծը համարում է անպարկեշտ, բիրտ եւ ոչ կանացի, սակայն բարձրաձայն չի արտահայտում իր կարծիքը:

Ներքին մոտիվացիայի աղբյուրները ադեկվատ են եւ սահմանված, մտածողությունը
աբստրակտիվ: Նախկինում տեղի ունեցած տարբեր իրադարձություններ գիտակցաբար
սուբլիմացիայի են ենթարկվել, այն է մոռացության մատնվել, ինչի արդյունքում անցյալում
տեղի ունեցած իրադարձությունների մնացորդներ պարբերաբար ի հայտ են գալիս եւ
ստիպում մտածել թե արդյոք կայացրած որոշումները ճիշտ էին, թե ոչ: