Հայաստանյան անհեռանկար իրականության թացն ու չորը

Այսօր ամեն քայլափոխի մարդիկ հարցնում են՝ ինչ է լինելու, ամենուր մարդկանց դեմքին հուսահատության և պատային տրամադրություններ են։ Վստահաբար Նիկոլ Փաշինյան ճանաչող անձինք կհամաձայնեն, որ այս հակասական կերպարը, այնուամենայնիվ, մի քանի բնավորության գիծ ունի, որոնք կայուն են և նրա քայլերի առումով՝ որոշիչ։ Նախևառաջ՝ նա համառ է։ Համառությունը շատ լավ որակ է, երբ ծառայում է բարի նպատակներին և հօգուտ հասարակության։ Ցավոք, երկիրը ղեկավարող անձի համառությունը սովորաբար ծառայում է իր սխալը համառորեն առաջ տանելուն, խելացի խորհուրդները համառորեն չլսելուն, իր մտացածին պատկերացումներից ու ցանկալի իրականությունից կառչած լինելուն։ Այս տեսանկյունից պետք է արձանագրենք, որ նա այսուհետ ևս համառելու է և երբեք չի ընդունելու իր կատարած սխալները, չի նահանջելու իր նվաճած դիրքերից, տվյալ դեպքում՝ վարչապետի աթոռից, ընդառաջ չի գնալու հանրային պահանջին, եթե դա իր ցանկություններից ու պատկերացումներից չի բխում։

Եվ, ըստ այդմ, երբեք չի գիտակցելու, որ ինքը վարչապետի պաշտոնում ձախողված է, և օր առաջ հեռանալը բխում է իր, իր ընտանիքի, իր թիմի, հասարակության ու երկրի շահերից։ Ըստ էության, նա անձնային առումով պարտվել չգիտի և իր պարտությունն ընդունելու է միայն ծայրահեղ դեպքում՝ երբ ուրիշ ճար չլինի։ Եթե վերադառնանք այս երեք տարվա իրադարձություններին, ապա չեք կարող հիշել գեթ մեկ դեպք, որ նա սխալի կեսից հետ է կանգնել, ընդունել է, որ պարտվել է, փորձել է շտկել իր սխալը։ Նա այդպես էլ չհասկացավ, որ դատական համակարգի և ՍԴ-ի դեմ անպտուղ ու անհեթեթ պայքարը վնասում է մեր երկրին, և այդ ողջ գործընթացն իր մանր ամբիցիաների ու վախերի ծնունդն է։ Այս անցնող տարիներին ինչքա՜ն ռեսուրս ծախսվեց այդ համակարգը կոտրելու, ոչնչացնելու, մարդկանց մի խմբին մեկ այլ խմբով, որպես կանոն՝ ավելի վատերով փոխարինելու մարմաջին։

Պարտվել չկարողանալն էր պատճառը, որ նա համառորեն փորձում էր կալանքի տակ պահել Ռոբերտ Քոչարյանին, գործ հարուցել Խաչատուրովի նկատմամբ՝ անգամ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները վատացնելու գնով։ Ապա, երբ անգամ հասկացավ, որ Պուտինի դեմ դուրս գալը վնասում է մեր երկրին, կրկին չնահանջեց իր դիրքերից՝ մինչև այն պահը, երբ դա սկսեց սպառնալ իր և մեր բոլորի ֆիզիկական գոյությանը։ Այս ամենին հավելենք ուժային կառույցների նկատմամբ այդ բարբարոսական մոտեցումը, այն համոզմունքը, որ դրանք իր անձնական շահերին ծառայող կառույցներ պետք է լինեն՝ հլու-հնազանդ իր հրահանգներին, ահռելի վնաս են հասցրել մեր երկրին, սակայն այս տարրական ճշմարտությունը նա չի գիտակցել և երբեք չի գիտակցի։ Պարտվել չկարողանալու հետևանք էր ոչ միայն ՍԴ դեմ ձեռնարկված ամոթալի ու տխուր արշավից այդպես էլ չհրաժարվելը, այլ նաև հենց 2020-ի պատերազմը։ Մինչև վերջին օրը ձգել այդ պատերազմը, չգնալ զիջման, երիտասարդների կյանքերը դնել իր ամբիցիաների զոհասեղանին, օր առաջ չկնքել համաձայնություն, ապա կնքել վատագույն համաձայնությունը, որը կարող էր երբևէ լինել, նորից բխում է նրա՝ պարտվել չկարողանալու տղայական հատկությունից։

Փոքր-ինչ հասուն մարդը, որը գիտակցում է, որ ցանկացած գործընթացում կա և՛ հաղթելու, և՛ պարտվելու հավանականություն, ժամանակին՝ պատերազմի առաջին օրերին, կհասկանար դա և կյանքեր կփրկեր, հող հայրենին այդպես անփառունակ չէր հանձնի։ Ի՞նչ է անելու Նիկոլը․ նա փորձելու է ոչ մի լուծում չտալ, ոչ մի փոփոխություն և քայլ չանել՝ հույսը դնելով այն բանի վրա, որ իրավիճակն ինքնիրեն «կներծծվի», ընդդիմությունն ու դժգոհները կհոգնեն, Բայդենը կօգնի, Պուտինն ու Ալիևը կհասկանան, որ իրենից վստահելի պարտնյոր չկա Հայաստանում։

Ըստ էության, մարդիկ արդեն հաշտվել են երկրում տիրող տոտալ և խոր ճգնաժամի հետ, որից դուրս գալու շանս չեն տեսնում։ Կլինեն կոռուպցիոն և ներիշխանական գզվռտոցներ, բացահայտումներ, որոնք նույնպես շատ մեծ ազդեցություն չեն ունենա մարդկանց գիտակցության վրա՝ Արցախի ու հազարավոր զոհերի ցավից հետո էլ ի՞նչը պետք է ազդի մարդկանց վրա։ Իշխանական կերակրատաշտից սնվողներով ու ֆեյքերով էլ կպահպանեն իշխանության անսասանության իմիտացիան և Նիկոլ Փաշինյանի բարձր վարկանիշի միֆը, ու այդպես էլ կապրենք։ Ուղղակի հանրությունը կսկսի ապրել իր կյանքով, իշխանությունը՝ իր զուգահեռ իրականություններում։

Անդրանիկ Կիրակոսյան

www.1or.am