Նրանք թիմակիցներ են, կրում են նույն արժեքները, մտածում են նույն կերպ

Եթե զարմանում եք, թե ինչպես է իմքայլական պատգամավոր Հովիկ Աղազարյանը Քարվաճառը համարում ադրբեջանական, ապա իզուր: Իզուր այն իմաստով, որ եթե Նիկոլը Շուշին ու Շուռնուխը համարում է ադրբեջանական, ապա զարմանալու ոչինչ չկա, որ Աղազարյանն էլ Քարվաճառն է ադրբեջանական համարում: Նրանք թիմակիցներ են, կրում են նույն արժեքները, մտածում են նույն կերպ և, ի վերջո, հետապնդում են նույն շահը: Իսկ շահը մեկն է՝ ձևավորել հանրային կարծիք, թե այն տարածքները, որոնք հանձնվել ու հանձնվում են Ադրբեջանին Նիկոլի բանավոր պայմանավորվածության շրջանակում, ճիշտ է արվել, քանի որ դրանք հայկական տարածքներ չեն: Ի դեպ, նման կարծիք ու համոզմունք կարող է հայտնել ցանկացած իմքայլական կամ Նիկոլի հետևորդ: Լսեք և նայեք նրանց հարցազրույցները և հրապարակային խոսքը: Ակնհայտ է, որ մեր երկրում, հետպատերազմական շրջանում փորձ է արվում տարածքների հանձնումը արդարացնել այն թեզերով, թե դրանք հայկական չեն:

Սարսափելին այն է, որ հասարակության մի շերտ կա, որ հավատում է դրան, ավելին՝ իր շրջապատում քարոզում է այս մոտեցումները: Իշխանությունն էլ հենց սա է ուզում, այս նպատակն է հետապնդում: Դա է պատճառը նաև, որ մենք առանց հանրային լուրջ դիմադրության հանձնում ենք Արցախի և Հայաստանի բնակավայրերը: Եկեք մի պարզ իրողություն արձանագրենք՝ Արցախի սուվերեն տարածքների մեծ մասը հանձնվել են թշնամուն առանց մեկ փամփուշտ կրակելու, նույնը Սյունիքի գյուղերի մասով, նույնը կարող է վաղը լինել Տավուշի մարզի բնակավայրերի կամ տարածքների մասով: Ո՞րն է այս ամենի նպատակը: Եթե մի քիչ խորքից գանք, ապա ակնհայտ է դառնում, որ նպատակաուղղված քարոզչությունը սկսվել է դեռևս 2018թ.-ից, որն էլ իր հանգրվանին հասավ պատերազմի սանձազերծմամբ և պարտության արձանագրումով:

Հայկական կողմը պարտվեց գերազանցապես նաև այն պատճառով, որ իշխանությունների կողմից հետևողականորեն վարկաբեկվում ու կազմաքանդվում էր բանակն ու այն ինստիտուտները, որոնք պետք է ապահովեին այդ հաղթանակը: Այդուհանդերձ, արձանագրենք՝ ներկայումս Նիկոլ Փաշինյանի և նրա իշխանության վառ ներկայացուցիչների կողմից շարունակվում է նույն քարոզչությունը, ըստ որի, թշնամին այնքան էլ թշնամի չէ, հայկական բնակավայրերը այդքան էլ հայկական չեն, պետք է մոռանալ այն, ինչ տեղի է ունեցել և սկսել քիրվայության գործընթաց: Դա այն դեպքում, երբ Ալիևը Երևանը, Զանգեզուրն ու Սևանը համարում է Ադրբեջանի պատմական տարածքներ ու հրաժարվում է վերադարձնել հայ գերիներին:

Կարեն Դանիելյան

www.1or.am