Վերանայվել է ղարաբաղյան պատերազմի իմաստը. «հաղթանակի զենք»-ը դրոնները չեն
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆmk.ru-ն գրում է, որ ռազմական վերլուծաբանները շարունակում են ուսումնասիրել ղարաբաղյան պատերազմի ընթացքն ու արդյունքը: Թեմայի արդիականությունը պայմանավորված է ադրբեջանական բանակի օրինակով Դոնբասի հետ պատերազմում ԱԹՍ-ներ օգտագործելու Կիևի մտադրությամբ: Համարվում է, որ հենց այդ ԱԹՍ-ներն էին, այդ թվում հիմնականում թուրքական «Բայրաքթարներ»-ը, որոնք կանխորոշել են Բաքվի հաղթանակը: Այնուամենայնիվ, այս եզրակացության հետ համաձայն չեն մի շարք ռազմական փորձագետներ, որոնք անդրադարձել են աշնանային պատերազմի ադրբեջանական տեսանյութերին:
Այսպիսով, առաջատար ռազմական փորձագետ, «Հայրենիքի զինանոց» ամսագրի գլխավոր խմբագիր Վիկտոր Մուրախովսկին ֆեյսբուքում տեղադրել է մի գրառում, որում ասում է.
«Ադրբեջանի կողմից հրատարակված հրթիռային ուժերի և հրետանու մարտական աշխատանքի մասին տեսանյութերը, իհարկե, քարոզչական են ... այնուամենայնիվ, դրանք ակնհայտորեն ցույց է տալիս պատերազմում հրթիռային ուժերի և հրետանու մեծ ներդրման մասին»:
Ըստ փորձագետի` Լեռնային Ղարաբաղում հակամարտության մասշտաբները մոտավորապես համապատասխանել են առաջնագծի պատերազմական գործողություններին: Նա սխալ է համարում այն կարծիքը, թե ղարաբաղյան պատերազմում ի հայտ է եկել «անօդաչուների ամենազորությունը»:
«Ավելին, գովերգվում է թուրքական սպառազինությունը, բայց այն կազմել է Ադրբեջանի հարվածային ԱԹՍ-ների 5%-ից էլ պակաս բաժինը», - նկատել է փորձագետը` ակնհայտորեն ակնարկելով թուրքական Բայրակթարները, որոնք վերջերս Կիևը գնել է Դոնբասի պատերազմի համար: Այն փաստը, որ Լեռնային Ղարաբաղում հակառակորդի կենդանի ուժի և տեխնիկայի ոչնչացման հիմնական միջոցը եղել է հրթիռային զորքերն ու հրետանին, վկայում են կողմերի մեծ կորուստները: «Ինչպե՞ս է սպանել 2823 ադրբեջանցի զինծառայող», - հարցնում է Մուրախովսկին: Ի վերջո, հայկական զորքերը չեն օգտագործել ո՛չ հարվածային ԱԹՍ-ներ, ո՛չ էլ մարտական ինքնաթիռներ: Ընդ որում հայկական կողմի կորուստները համադրելի են ադրբեջանական կորուստներին՝ 3250 մարդ:
Թեմայի քննարկմանը մասնակցել են սոցիալական ցանցի բազմաթիվ օգտատերեր: Այսպիսով, Սերգեյ Չինաևը գրել է.
«Պատերազմի աստծուն թաղելը դեռ շուտ է»: Վլադ Շուրիգինը համաձայն է նրա հետ. «Ես լիովին համաձայն եմ: Ինչպես նախկինում, հրետանին պատերազմի Աստվածն է»: Իր հերթին, Էլնուր Ամիկիշիևը նշել է, որ վիրավորների վկայությամբ շատ զինծառայողներ զոհվել են ականանետային համազարկերից, ինչպես նաև կոնտակտային մարտական գործողությունների արդյունքում: Այնուամենայնիվ, մի շարք փորձագետներ նշել են փոքր հարձակողական ԱԹՍ-ների օգտակարությունը, հատկապես այն դեպքում, եթե դրանք մեծ թվով են: Ռոստիսլավ Մոկրենկոն, վերլուծելով ղարաբաղյան պատերազմում կողմերի կորուստները, նշել է.
«Փոքր դրոնների դերը, անկասկած, շատ մեծ է, բայց կան նաև հետևակային կրակային զենքեր, ներառյալ տանկերը, և միայն դրանից հետո լիարժեք հրետանին և տակտիկական հրթիռները»:
Քննարկման արդյունքն ամփոփել է Վասիլի Կրյուկով մականունով օգտատերը.
«Ժամանակակից պայմաններում կրակ և երկաթ տեղալու արվեստը դեռ գործում է: Տեսեք վերջին հակամարտությունների փորձը: Բայց ապագայում ռեսուրսների և արդյունքների հավասարակշռություն գտնելու և պահպանելու մասին պետք է մտածել: Բայց դրա համար անհրաժեշտ է հասկանալ ժամանակակից հակամարտությունների էությունը, դրա նպատակները, խնդիրները, դրանց իրականացման պատրաստվածությունը»: Նրա խոսքերով, չպետք է փնովել Հայաստանի հրթիռային զորքերին և հրետանուն, որոնք հայկական բանակի այն միակ բաղադրիչներն են, որոնք արժանի են գովեստի:
«Ապավինել միայն ԱԹՍ-ներին սխալ է, քանի որ դրանք մեծ աղմուկ են հանում ոչնչից», - մեջբերել է նա Շեքսպիրին:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Կամո Խաչիկյանը