Երեկ գիշերվա մեկի մոտ քշում եմ տուն, մեկ էլ ճանապարհին տեսա զինվոր...

Երեկ գիշերվա մեկի մոտ քշում եմ տուն, մեկ էլ ճանապարհին տեսա զինվոր: Ենթագիտակցաբար կանգնեցի, առաջարկեմ տանել:

Չհասցրեցի` մի հատ քյարթու նիվա, քյարթու համարներով կանգնեց դեմս` քյարթու երիտասարդ դուրս եկավ ու սկսեց համոզել, որ տանի զինվորին:

Զինվորը երևի ասեց պետք չի: Հետո ամեն դեպքում ես էլ մոտեցա, առաջարկեցի տանեմ տուն:

Ասեց` մերսի, ընկերս հիմա պետք ա մոտենա մեքենայով:

ՈՒ նենց ժպտաց, որ հասկանալի է, որ ինչքան մեքենա անցել ա այդտեղով զինվորին առաջարկել ա օգնել, տանել տուն: Մի տեսակ մեծ ընտանիքի զգացում կար էդ ամեն ինչի մեջ: Ծայրահեղ հարազատ երևանյան միջավայր: Ինչքան ուժ ունի դզում ա ինձ Հայաստանը:

Սերգեյ Սարգսյանի ՖԲ էջից