Լոկալ սրացումներ կլինեն, բայց դրանք չեն հանգեցնի քաղաքական փոփոխությունների. Էմիլ Օրդուխանյան
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԿանխատեսումներ կան, որ արտախորհրդարանական քաղաքական ուժերը միավորվում են, որի արդյունքում աշնանը թեժ է լինելու: 1or.am-ի հետ զրույցում քաղաքագետ Էմիլ Օրդուխանյանն անդրադառնալով այդ կանխատեսումներին նշեց, որ համաձայն չէ այդ տեսակետի հետ:
Նրա դիտարկմամբ ներկա ընդդիմադիր քաղաքական պատկերը նախկինից բավական տարբերվող է և տարասեռ: Եվ եթե խորհրդարանական ընդդիմադիր ուժերի գործունեությունը մեծ հաշվով պարզ է, ապա խորհրդարանից դուրս գործունեություն ծավալող ուժերի շրջանում հետաքրքիր զարգացումներ, այնուամենայնիվ, տեղի են ունենում, բայց դրանք չեն կարող հանգեցնել լուրջ փոփոխությունների:
«Մի կողմից նախկինում մերժված ուժերն են փորձում նոր դեմքերի, նոր անձերի շուրջ համախմբվել, իսկ մյուս կողմում համախմբվում են քաղաքական այն միավորները, որոնք կողմ են փոփոխությունների, բայց դժգոհ են այսօրվա իշխանություններից: Այսինքն՝ այս երկու միավորները տարբեր վեկտորների վրա են կենտրոնացնում իրենց ուժերը: Նրանց կարելի է բաժանել հակաիշխանական և հակահամակարգային միավորների:
Ինչ վերաբերում է թեժ աշնան կանխատեսումներին, ապա տասնամյակների ընթացքում բազմիցս տեսել ենք տարվա տարբեր եղանակներին համահունչ ընդդիմադիր ուժերի թեժ զարգացումների մասին հայտարարություններ, բայց, որպես կանոն դրանք այդպես էլ տեղի չեն ունեցել: Առավել ևս՝ նախորդ երկու տարիների ընթացքում:
Այնպես որ, ես չեմ տեսնում քաղաքական թեժացման նախադրյալներ, թեև տարբեր խնդիրների շեշտադրումներով կլինեն լոկալ սրացումներ: Բայց այնպիսի թեժացում, որը կբերի փոփոխությունների հնարավոր չէ կանխատեսել»,-ասաց քաղաքագետը:
Խոսելով կառավարության գործունեության մասին Է. Օրդուխանյանը նշեց, որ բազմաթիվ թերացումների պայմաններում դրանք, այնուամենայնիվ, շարունակվում են: Այս առումով կա դինամիկ պրոցես, կա աշխատանք, որը կարող է մի մասին գոհացնել, մյուս մասին՝ ոչ, բայց որ իշխանությունները փորձում են առաջ շարժվել՝ փաստ է:
Հարցին, թե արդյո՞ք նախկին նախագահներ Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի ակտիվացումը չի դառնա նոր քաղաքական պրոցեսների ձևավորման խթան քաղաքագետը պատասխանեց.
«Բոլոր ակտիվացումները բխում են արդարադատական համակարգի խնդիրներից, որը հեղափոխական իշխանությունն այդպես էլ չիրականացրեց: Հրաժարվեց նաև վեթինգից, նշելով, որ դա բարդ պրոցես է: Եվ մենք այսօր տեսնում ենք, որ հիմնական դժգոհություններն ու քաղաքական գործընթացները բխում են հենց այդ համակարգի թերի աշխատանքից:
Միանշանակ է, որ եթե պետական մյուս ինստիտուտների նկատմամբ վստահություն չկար, ապա արդարադատական համակարգի հանդեպ ևս վերաբերմունքը նույնն էր: Ու եթե այլ պետական ինստիտուտների նկատմամբ վստահությունը վերականգնվել է, ապա արդարադատության համակարգի նկատմամբ անվստահությունը մինչ օրս շարունակվում է:
Սա ամենախնդրահարույց հարցն է, որը իշխանությունը մինչ օրս չի կարողացել լուծել, բայց պետք է կարողանա: Համեմատելով օրինակ՝ «Սասնա ծռերի» և մյուսների գործերով ընթացող դատական պրոցեսները, ապա ակնհայտ է, որ այս ամենը դժգոհություն է առաջացնում հասարակության շրջանում: Ուստի, եթե քաղաքական զարգացումներ լինեն, ապա դրանք կբխեն հենց այս համակարգի թերի աշխատանքից:
Այս ամենը պետք է իշխանության համար շատ լուրջ փորձաքար լինի, և, եթե նախկինում հրաժարվել են վեթինգից, ապա պետք է վերանայեն այդ որոշումը, հակառակ դեպքում արդարադատական համակարգում ճնգաժամը կխորանա, ինչի արդյունքում կմեծանա հեղափոխությունը ձախողելու ներուժը»:
Արմինե Գրիգորյան